- علامه زبیدی (عَلْ لا مَ زُ بَ)
احمد بن عمر بن محمد بن عبدالرحمان بن قاضی یوسف، مکنی به ابوسرور و ملقب به شهاب الدین و صفی الدین. وی از بزرگان فقهای شافعی است که شیخ الاسلام زمان خویش بود. و دارای قریحۀ شاعری نیز بوده و گویند که روزی هشتاد بیت با رعایت تمام شرایط عروض میگفت. تولد و مسکن و مدفن او در زبیدیه از شهرهای یمن بود و مدتی نیز سمت قاضی القضاتی آن شهر را عهده دار بود. وفات وی در ربیع الثانی 930 هجری قمری اتفاق افتاد. او راست: تجرید الزوائد و تقریب الفرائد، تحفه الطلاب، العباب المحیط بمعظم نصوص الشافعی و الاصحاب، در فقه، منظومه الارشاد، که شامل پنجهزاروهشتصدوچهل بیت است. (از ریحانه الادب ج 4 ص 16 از النور السافر ص 137)